старогръцки:
старобългарски:
Име на автора:
Презиме на автора:



 

προπετής

порѫгань

προπετῶς

дрьꙁость

προπίπτω

прпадат, прпаст

προπορεύομαι

прѣд т, прѣдът

προρρηθείς

прѣжденареенъ, прѣждереенъ

πρὸς

прѣмо
ἐξέρχομαι πρὸς τὴν ἰδίαν χρείαν вънт ꙁа ходоу себѣ
μεθίστημι πρὸς πτῶσιν падат
ὁ πρὸς Κολοσσαεῖς коласаскъ
ὁ πρὸς σωτηρίαν съпасьнъ
[ὁ] πρὸς τὸν ἀδελφόν братьн҄ь
πρὸς αὐτά тамо
πρὸς αὑτούς [вар. πρὸς ἑαυτούς], πρὸς ἀλλήλους междоу собоѭ
πρὸς ἑσπέραν къ веероу/пр веерѣ
πρὸς θεόν [вар. πρὸς Χριστόν] божь
πρὸς καιρόν въ врѣмѧ
πρὸς οἰκοδομὴν συντείνω на оуспѣхъ бъіт [бъіват]
πρὸς ὀλίγον въ малъ асъ
πρὸς ὁμοιότητα тъьно
πρὸς τὰς προαιρέσεις протвѫ слѣ  оумоу
πρὸς τὸ ἐπιθυμῆσαι съ похотьѭ
πρὸς τὸ κρεῖσσον μεθίστημι на оун҄ьшнѫ прѣставт
πρὸς τὸ παρόν нъінѣ
τὸ πρὸς πρωΐ оутро ꙁаоутра

προσαγορεύω

бесѣдоват, въꙁъват, нарещ, нарцат, проꙁъват

προσάγω

досаждат, ꙁаѧт, нанест, прнест, прѩт

προσαιτέω

прост, хлѫпат

προσαίτης

простел҄ь, прост