ψυχή 

доухъ, доуша, срьдьце, оумъ
τῆς ψυχῆς доушевьнъ, доушьнъ
τῶν ψυχῶν доушьнъ
αἴρω τὴν ψυχήν въꙁьмат [ꙁьмат] доушѫ
ἀποδίδωμι, ἀπορρήγνυμι, ἐναποδίδωμι τὴν ψυχήν прѣдат [отъдат] доушѫ
[ὁ] ἐν τῇ ψυχῇ доушевьнъ
τὴν ψυχὴν λαμβάνω, τὴν ψυχὴν δέχομαι [ὑποδέχομαι] доушѫ прѩт
τὴν ψυχήν μου τίθημι [ὑπέρ τινος] [вар. δίδωμι, ἐπιδίδωμι] полагат дѹшѫ своѭ [ꙁа кого]
ψυχὴν μὴ ἔχων доушѧ не мъі