Средновековен гръцко-български речник

простъ

лвра, лтра

ꙁападьнъ

прст
λογίζομαι въмѣнт, въмѣнꙗт, мѣѭ, мꙑслт, мьнѣт [сѧ], намѣнт, нарцат, непьщеват, помъіслт, помъішлꙗт, пртат, пртат сѧ
λογίζομαι ὀρθῶς оумъіслт правьдѫ

мꙑсльнъ, словесьнъ, съмъісльнъ

псменьнъ, слово
τὰ ἱερὰ λόγια [вар. τὸ ἱερὸν λόγιον] свѧтъіѩ кън҄гъі, свѧтаꙗ словеса, свѧто пьсань
[τὸ] θεῖον λόγιον, τὸ λόγιον τοῦ Θεοῦ слово божь
τὸ τῆς γραφῆς λόγιον псьменьно слово

рѣвъ

мꙑсль, помъіслъ, помъішл҄ень, съмъіслъ, оумъ
μερίζομαι τὸν λογισμόν раꙁдѣлꙗт сво оумъ
μεταπείθω τὸν λογισμόν τινος прѣвратт оумъ

словопсател҄ь

ꙁмрьмьрат, мѣрт