τελειόω 

коньават сѧ, съврьшат, съврьшень, съврьшт, съконьат
τελειόομαι съврьшат сѧ, съконьат сѧ, оумрѣт, оусѣенъ бъіт
τὸ τελειωθῆναι съконьань
τετελειωμένος съврьшенъ