ἅγιος 

блаженъ, свѧтъ, свѧтъін҄, ьстьнъ, божь
ἁγιώτατος свѧтъ, прѣподобьнъ*
ὁ Ἅγιος богъ
ὁ ἅγιος [вар. ὁ ὅσιος], οἱ ἅγιοι свѧтъі мѫенкъ, правьдьнкъ м. ед., свѧт м. мн.
ὁ ἐν ἁγίοις свѧтъ
οἱ ἅγιοι τεσσαράκοντα μάρτυρες свѧт м҃ мѫенкъ
οἱ ἅγιοι τεσσαράκοντα δύο μάρτυρες свѧт мв мѫенка
ἡ ἁγία стота
ἡ [ἁγία] θυσία [вар. τὰ ἅγια δῶρα], τὰ μυστήρια свѧт дар, свѧто обьщень, свѧтаꙗ жрьтва, свѧтаꙗ тана
ἡ ἁγία πόλις свѧтъі градъ
ἡ ἁγία τράπεζα свѧтаꙗ трапеꙁа
ἡ Ἁγία Τριάς свѧтаꙗ троца
[μνήμη] τῶν ἁγίων πάντων памѧть вьсѣхъ свѧтъіхъ
[τὰ] ἅγια [τῶν] ἁγίων свѧтаꙗ свѧтъіхъ [свѧтъімъ]
τὸ ἅγιον свѧщень
τὸ ἅγιον ξύλον свѧто дрѣво
τὸ ἅγιον ὄνομα благодѣть
τοῦ Ἁγίου доуховьнъ